22 yaşındayım ve hayatımın en güzel 4 ayına Amerika ev sahipliği etti bu yaz. Nasıl anlatılacağına dair en ufak bir fikrim yok çünkü anlatılmaz yaşanır cümlesine en çok yakışır deneyim bu sanırım. Deli gibi eğlendiğim, nadiren de olsa ağladığım, bazen çubuk krakerlerle karnımı doyurmaya çalıştığım, havaalanında sabahlarken sıcacık yatağımı özlesem de iyi ki demekten bir an olsun vazgeçmediğim bir programdan bahsediyorum. Tek başınıza çıktığınız yolda Türk ve yabancı o kadar mükemmel insanlarla yolunuz kesisecek ki şimdiye kadarki tüm ön yargilarinizi yerle bir etmeye yetecek. Kolay bir şey değil ama mükemmelliginin yanında karşılaştığınız sorunların solda sıfır kalacağının garantisini verebilirim. 22 yıldır annesinin dizinin dibinden ayrılmamış bir ana kuzusu olarak söylüyorum, korkacak hiçbir şey yok. Geri dönmeden önce ağlamaya hazırlıkli olun hepsi bu gidin, imkânınız varsa her yaz gidin hatta. Ulan ne güzeldi be diyip her anını ozleyeceginiz bir deneyimden mahrum kalmak gibi bir kötülüğü kendinize yapmayın. Texas aşıgi bir dost

Aslında hepsi bir ütopyaydı ! Kendi ütopyam, kendi kuracağınız ütopyanız.Kafanızda ki soruların hepsi çok tanıdık, duyuyorum. Gozleriniz acaba bunun nasıl geçmiş diye merakla bakıyor, goruyorum ve içinizde gerçekten bunu yapabilir miyim, beni neler bekliyor olacak gibi kozmik düşünceler geziniyor, hissediyorum.Özel güçlerim yok yahu bunu insana wat 2016 katıyor.Açıkcası Oxford House'a teşekkür etmeliyim ki tüm paranoyaklığımı, yok kesin iş görüşmesi guzel gecmeyeceklerimi, işi aldıktan sonra bu şansaydı nasılsa vizeyi alamayacaklarım gibi minik krizlerimle beni hep sakinleştirdiler.Vize görüşmesi de iş görüşmesi de çok keyifli sohbet havasında geçmişti bunu ancak şimdi itiraf edebiliyorum :) Ve sonra sancılı bekleyişin ardından o gün gelip çattığında ; Amerikadasınız ! Teksastaydım, şimdi ikinci evim dediğim yerde.Bu arada lütfen ehehe Teksas'a gidiyorum ne hastalığı, ne yağmuru etkiler demeyin ben gibi! Teksas'ın kulağı var öptü bizzat beni!Demem o ki iklimi çok hafife almayın.Nasihatı kenara bırak sadede gel derseniz; Teksas çok güzel ! Yaşayacağınız zorluklarla -ki emin olun yaşayacaksınız- , guzelliklerle -ki bunlar daha çok olacak- ve edineceğiniz harika arkadaşlıklarla, kendinizle, kendinize duyacağınız güvenle Amerika çok güzel ! New York' ta bir elinizde kahveniz bir elinizde haritanızla kaybolmak çok güzel. Las vegas.. cok güzel gidin oraya! San Francisco fisherman'a gidin, gidin işte! Ayağınızın tozunu atın, iç çekip buradayım be diyin! Son olarak bir Teksaslı olarak, Thanks y'all for reading ! :)

Work and Travel Beginner İngilizcemle Amerikaya gitme kararı almıştım ki o işin o kadar da kolay olmadığını görünce altı aylık bir İngilizce kursu macerasına atıldım ve ardından iş görüşmesine katılıp iş aldım ki mülakatta çok zor olamadığını düşünüyorum. Ardından evraklarımı topladım vizeye başvurmayı beklerken işimin iptal olduğunu ve farklı bir işe yerleştiğimi öğrendim. Bunu çok kafama takmadım tek amacım Amerikaya gidebilmekti gittiğim eyaletin ya da iş pozisyonun hiç önemi yoktu. Neyse 13 Haziran günü uçağa binip Chicagoya gittim ve oradan Michigan Mackinaw City deki iş yerime ulaşmam için kişi başı 250$ araba kiraladık. (kazıklandık ve araba şoförü geyiğe çarptı ve kaçtı ) İşe ve eve yerleştikten sonraki on beş gün bi fiil ağlayarak ve insanlara Sorry Could you please again diyerek geçti. Sürekli neden bu programa katılmak için para verdiğimi ve neden oda temizlediğimi düşünüyordum. Kaldığım ev ormanın içindeydi ve mutfağı yoktu dışarıda ateş yakıp yemek pişirdik (bi ay sonra mutfağı inşaa ettiler ) odamın camı kırıktı ve hava hiç yaz gibi değildi. Ama etrafımda benimle aynı durumu paylaşan yaklaşık 70 wat öğrencisi vardı ve hepsi avrupanın farklı yerlerinden gelmişlerdi. Bunu düşünüp kendimi rahatlatıyordum  Bi ay sonra tamamen ortama alıştım ve İngilizcemin geliştiğini baya muhabbet makara kısmına geçtiğimi fark ettim ikinci iş bile buldum. Oda temizlikçisi olarak başladığım work and travel maceramda komiliğe kadar yükseldim ve garsonlardan yüzde on bahşiş almaya bile başladım. Bazen restoranın mutfak kısmına geçip pizza yaptığım bile olmuştur ve tüm mutfak saf kan Amerikandı . Yaz bitiminde Public of the Jamaicanın yarısıyla arkadaştım diyebilirim (Jamaicaya gitsem ev hazır) Romanyalı Sırplı ve Bulgar arkadaşlarla, zaten hepimiz Osmanlı torunuyuz mantığıyla can ciğer olduk Romanyalılar Türkiye’ye gelip kaldılar. Taylandlı arkadaşlarda bir o kadar kibardı. Çokta romantik insanlar yılbaşlarında kartpostal yolladılar  Kısacası üç ay sonunda anlatmakla bitmeyecek kadar çok anı birikti. Her üniversite öğrencisinin en az bir kez yapması gereken bir program.